عجب رسمیه رسم زمونه

باز هم یه زلزله ی دیگه و یه مصیبت دیگه. یه مصیبتی که غمش دل هر ایرونی و انسانی رو به درد میاره. پدری دنبال جنازه دخترش توی آوار ها -  زنی دنبال جنازه همسرش - فرزندی دنبال جنازه مادرش. خداحافظی مادر از فرزندش  آخرین بوسه:  تحملش برای هر کسی خیلی سخته خیلی. همه این ها به یک طرف ارگ زیبای بم هم یک طرف. برو بچه های این وبلاگ و وبلاگ شهر این اتفاق رو به همه ایرانیان محصوصا مردم بم و استان کرمان تسلیت می گن و بدونن که ما هم در غم اونها شریک هستیم.